My,
wszyscy Twoi przedszkolacy mali,
Dawnośmy serc swych ciągle się pytali,
Co moglibyśmy, zacny nasz Kapłanie,
W dowód wdzięczności dać Ci na podziękowanie?
Kochamy
Ciebie, gdy w przedszkolnym progu
Stając, słyszymy jak mówisz o Bogu,
Kochamy Ciebie, kiedy uśmiechnięty,
Przemawiasz do nas, nie szczędząc zachęty.
Kochamy
Ciebie, bo serce nam gwarzy,
Że Ty się za nas modlisz u ołtarzy.
Kochamy Ciebie, bo czujemy sami,
Że Ty Pasterzu czuwasz nad nami.
Ta miłość nasza – to są nasze dary,
My je niesiemy pełni cichej wiary,
Dziękować Tobie za wszystko chcemy
I Ciebie w modlitwie Bogu ofiarujemy.
