Opis aktywności:
1 „Stoimy razem” – powitanka
Stoimy razem ramię przy ramieniu (zbliżamy do siebie ramiona)
możemy być wielcy w oka mgnieniu. (podnosimy rękę wysoko)
Możemy być bardzo mali, (zniżamy rękę)
ale nigdy nie będziemy sami. (łapiemy się za ręce i siadamy na dywanie)
2. „Osoba z niepełnosprawnością” – pogadanka – rozkładamy na dywanie pocięty na części znak drogowy oznaczający miejsce parkingowe dla osoby z niepełnosprawnością. Prosi, by go dziecko ułożyło, a następnie pytamy:
– Co to jest?
– Co oznacza ten znak?
– Gdzie możemy go spotkać?
Wyjaśniamy dzieciom, że jest to miejsce parkingowe dla osób z niepełnosprawnością i najczęściej jest zlokalizowane najbliżej wejścia do danego budynku. Następnie pytamy dzieci:
– Kim jest osoba z niepełnosprawnością?
– Czym ona różni się od nas, gdy jesteśmy chorzy?
Wyjaśniamy, że schorzenie, które ma ta osoba, ogranicza jej życie. Często uniemożliwia naukę czy pracę w sposób trwały, tj. może nigdy nie minąć czyli nie da się z tego wyleczyć.
3. „Ciuciubabka” – zabawa ruchowa.
4. „Znajdź to” – zabawa dydaktyczna. Rodzic przewiązuje dziecku oczy apaszką. Gdzieś na podłodze kładziemy jakiś przedmiot, np. klocek. Dziecko z zawiązanymi oczami próbuje odnaleźć klocek, jeśli jest taka potrzeba podajemy mu wskazówki, jak ma się poruszać, by go odnaleźć. Zabawę powtarzana jest dwa/trzy razy, a następnie pytamy dziecko:
- Czy było to łatwe zadanie?
- Jak się czułeś?
- Czy było to przyjemne?
- Czy się bałeś?
- Co widziałeś?
Tłumaczymy, że są osoby, które mają na tyle słaby wzrok lub nie mają go wcale. Następnie pytamy dzieci:
- Jak nazywamy taką osobę? (osoba niewidoma)
- Skąd one wiedzą, jak się poruszać, gdzie się zatrzymać itp.?
- Jak możemy im pomóc?
Kolejno zachęcamy dzieci do obejrzenia filmu/fragmentów filmu „N jak niewidomy” i ponownie rozmawia z dziećmi na temat tego, jak radzą sobie osoby niewidome i jak możemy im pomóc. Możemy również rozdać dzieciom opakowania po lekach, by doświadczyły alfabetu braille.
5. „Tor przeszkód” – zabawa ruchowa – ustawiamy na dywanie tor przeszkód z krzesełek i zabawek. Zadaniem dziecka jest przejść tor przeszkód, za pomocą laski gimnastycznej ( lub innego przedmiotu do niej podobnego) wyczuwając przeszkody i dotrzeć na drugi koniec dywanu. W drugiej turze, dzieci pokonują tor przeszkód z „przewodnikiem”. „Przewodnik” ma rękę dziecka z apaszką na oczach na ramieniu bądź łokciu, idzie pół kroku przed nim i informuje go o przeszkodach. Następnie rozmawiamy z dziećmi, kiedy było im łatwiej pokonać tor przeszkód i informujemy je, że tak samo osobom niewidomym łatwiej jest, jeśli ktoś im pomaga – dlatego zawsze warto zapytać czy nie potrzebują pomocy.
6. „Słyszę” – zabawa dydaktyczna – dzieci siedzą w kręgu,rodzic włącza odgłosy deszczu, burzy. Następnie pyta ich:
- Co usłyszeliście?
- Skąd wiedziecie, że to była burza i deszcz?
- Co zrobicie, gdy usłyszycie takie dźwięki?
Następnie zaprasza dzieci do zabawy w głuchy telefon.
- Skąd wiedzieliście, jakie to było słowo?
- Do czego potrzebny jest nam słuch?
Tłumaczy, że pozwala usłyszeć to, co wokół nas się dzieje, zareagować na to, zapewnić sobie bezpieczeństwo, ale też porozumiewać się.
Nastepnie na ucho przekazuje informację, jaką ma ono przekazać reszcie uczestników za pomocą gestów, np. chce mi się pić. Dzieci zgadują, o co chodzi. potem pytamy:
- Czy łatwo było przekazać tę informację bez słów?
- Czy łatwo było Wam ją odczytać?
Kolejno prosimy dzieci, by zgadły, co my chcemy im przekazać, czytając z ruchu warg. Przekazuje hasło, np. „Dobra robota!” bez użycia głosu, wyłącznie ruszając wargami. Potem pytamy dzieci:
- Co to było za hasło?
- Czy łatwo było je odgadnąć?
Wyjaśnia, że są osoby niedosłyszące lub całkowicie niesłyszące, które takich sposobów muszą używać, gdyż nie słyszą ludzkiej mowy. Nie słyszą także tego, co wokół, dlatego trudniej jest im zareagować na niebezpieczeństwo. W związku z tym mają swój własny język, nazwany językiem migowym, który mogliście widzieć, np. w telewizji. Są to określone kombinacje ruchów dłoni, które mają swoje znaczenie. Możemy zaprezentować dzieciom film „Migajmy: Podstawowe zwroty” i spróbować nauczyć się wybranego zwrotu/zwrotów.
7. „Zaczarowane dzieci” – zabawa ruchowa – dziecko staje nieruchome z zawiązanymi oczami, pozostałe osoby poruszają się wokół niego swobodnie do piosenki „Kolorowe dzieci”. Podczas refrenu dziecko stara się złapać kogoś i rozpoznać poprzez dotyk, kto to jest. Jeśli długo nie może odgadnąć może zadać pytania dodatkowe. Zabawę powtarzamy 3-4 razy.
8. „Rymy” – zabawa dydaktyczna – rozkładamy na dywanie odwrócone obrazki, dziecko odkrywa i nazywa je, szukając rymów.
9. „Jesteśmy sprawni” – zabawa ruchowa – dzieci szukają miejsca gdzie będą swobodnie się poruszać. Następnie pokonują tę trasę czołgając się, w podskokach na jednej nodze. Kolejno wkładają szarfę powyżej kostek i próbują przejść z jednego końca pomieszczenia na drugi. Na koniec pytamy, co było dla nich trudnego w tych ćwiczeniach i dlaczego? Wyjaśniamy, że są osoby, które mają na tyle chore lub całkowicie niesprawne niektóre części ciała, że nie mogą z nich korzystać i nawet nie mogą samodzielnie się poruszać. Mówimy wtedy o niepełnosprawności ruchowej, której najczęściej towarzyszy wózek inwalidzki.
10. „Co jeśli…” – zabawa dydaktyczna – zapraszamy dzieci do obejrzenia filmu „INTEGRACJA – Osoby z niepełnosprawnością ruchową”. Następnie czytamy przykładowe sytuacje i prosi dziecko o odpowiedź, co by w nich zrobiło:
- Chłopcu siedzącemu na wózku inwalidzkim wypadła z ręki zabawka. Co robisz?
- Dziewczynka, która nie widzi (ma chore oczy) wybiera się na spacer i potrzebuje takiej samej pary skarpet. Co robisz?
- Chłopiec, który ma rękę w gipsie potrzebuje zapiąć sweter. Co robisz?
- Bawisz się z kolegami piłką na placu zabaw. Przyjeżdża chłopiec na wózku inwalidzkim, który też chce się pobawić piłką. Co robisz?
Na koniec pytamy dzieci, czy kiedyś w swoim życiu spotkały osobę z podobnymi problemami i jak się wtedy zachowali. Podsumowuje, że dzieci które są chore to takie same osoby jak my. Każdemu z nas może się przytrafić niepełnosprawność nasza czy naszych bliskich, ale mimo to można normalnie żyć. W dzisiejszych czasach jest mnóstwo udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami i stają się one coraz bardziej samodzielne, ale dobrze, gdy oferujemy im swoją pomoc, towarzystwo.
11. „Jesteśmy dla siebie” – zabawa ruchowa – dzieci dobierają się w pary i wykonują ćwiczenia:
- jedna osoba robi mostek, druga obchodzi go na około na czworaka, następnie przeczołguje się pod nim
- dzieci stają naprzeciwko siebie, łapią się za ręce i robią przysiady na zmianę
- dzieci siadają na wprost siebie w siadzie skrzyżnym, łapią się za ręce i delikatnie przeciągają.
12. „Everybody is different” – śpiewanie i słuchanie piosenki – dzieci śpiewają piosenkę. Przypomina, że mówi ona o tym, że bez względu na to jak wyglądamy wszyscy jesteśmy równi. To samo tyczy się osób z niepełnosprawnościami – mimo swoich problemów, to tacy sami ludz.
13. „Simon says” – zabawa dydaktyczna – rozkładamy karty obrazkowe do piosenki na dywanie i powtarzamy z dziećmi ich nazwy. Dziecko ma za zadanie wybrać daną kartę, a także wymienić osobę, która ma wspomnianą cechę, np. „Simon says: a fringe” i dziecko pokazuje kartę obrazkową z grzywką oraz mówi imię osoby, która zna i ma ona grzywkę . Zabawa trwa przynajmniej do momentu wymienienia wszystkich poznanych słówek.
Załączniki:
Znak do zabawy: „Osoba z niepełnosprawnością”
Karty obrazkowe do zabawy: „Rymy”
Karty obrazkowe do piosenki: „Everybody is different”
Wykorzystane strony:
- https://youtu.be/b-Iow71_1vM – film „N jak niewidomy” do zabawy „Znajdź to”
- https://www.youtube.com/watch?v=WzWvY44e5sc – dźwięki natury do zabawy: „Słyszę”
- https://www.youtube.com/watch?v=VNU4dm93OoM – film „Migajmy: Podstawowe zwroty” do zabawy „Słyszę”
- https://youtu.be/90YGkSe-Cro – film „INTEGRACJA – Osoby z niepełnosprawnością ruchową” do zabawy „Co jeśli…”
- https://www.youtube.com/watch?v=XMnJupsJnm8 – piosenka „Kolorowe dzieci”
- https://www.youtube.com/watch?v=403s_HcQsa0 – piosenka „Everybody is different”